We treffen Anneke van der Werf-Panstra in ‘It Arkje’, het drijvende atelier achter haar huis in Uitwellingerga. Terwijl buiten een storm raast, vertelt Anneke tussen het schilderslinnen en haar beeldhouwwerken hoe ze naast haar baan in de zorg, ook als beeldend kunstenaar steeds meer haar weg vindt. “Ik was als kind al heel creatief. Breien, handwerken, tekenen. Op latere leeftijd deed ik een cursus schilderen bij Gerrit Terpstra in het Atrium in Sneek. Ik schilderde zelf al, maar ik miste een goede basis”, vertelt Anneke. 

“De ‘geboorte’ van mijn eerste boek was een mooi en leerzaam proces”

Kleurenblind
Anneke van der Werf-Panstra: “Zo’n negen jaar geleden hebben wij ons huis vertimmerd en we pakten toen ook de glas-in-loodramen aan. Ik wilde dit zelf leren en deed daarom een cursus in Kimswerd. Uiteindelijk exposeerde ik met glas bij ‘Sis it mar’ in Sneek. Via via kwam ik op het pad van Kunstacademie Friesland, een vijfjarige opleiding in deeltijd. Een eyeopener. Ik vond het meteen geweldig! Een avond per week kregen we een vakopleiding en daarnaast kon je een ander vak kiezen, zoals beeldhouwen of schilderen. Uiteindelijk leverde je het laatste jaar een scriptie in en een eindopdracht. Ik koos een thema dat dichtbij mezelf ligt: ‘door kleur gevormd’. ik ben kleurenblind, net als mijn kinderen. Mijn man niet. Ik koos de drie primaire kleuren omdat deze kleuren voor mij duidelijk te zien zijn.”

Half jaar in de vriezer
Voor het vak ‘Illustratie’ aan de Kunstacademie Friesland moest Anneke een verhaal bedenken en globaal uitwerken. “Ik kwam op het idee van een prentenboek en heb dit zelf uitgebracht”, zegt ze enthousiast. Ze legt uit: “Het verhaal gaat over een lammetje dat allergisch is voor zijn eigen vacht. Het lammetje gaat bij verschillende dieren langs om te vragen of ze willen ruilen van jas. Elk dier heeft zijn eigen reden om niet te willen ruilen van jas. Uiteindelijk breit moeder schaap een vest van haar eigen wol. Voor het maken van de illustraties in het prentenboek ‘Lammetje zoekt een nieuwe jas’, zijn letterlijk tien minijasjes door mij gemaakt. Ik heb daarbij verschillende dierenhuiden en vachten gebruikt, zoals van een konijn, haan, schaap, vis en egel. De egel vond ik dood naast de weg, terwijl ik mijn hond uitliet. Voor het jasje van de haan gebruikte ik de veren van onze eigen haan, die op een ochtend dood in onze tuin lag. Wel heb ik hem eerst een half jaar in onze vriezer gelegd, dit vanwege eventuele ziektes. Alle huiden hebben natuurlijk een verschillende structuur, die van de egel was echt wel een uitdaging! Die heb ik met de hand op het jasje genaaid.”

Verschillende structuren
Naast de jasjes maakte Anneke ook speciale voeltegels met de verschillende vachten erop. “Ik sta vaak op markten en dan wil ik liever niet dat kinderen aan de jasjes zelf zitten”, licht ze toe. “Maar op deze manier kunnen kinderen toch de verschillende structuren goed voelen. Ik heb er ook losse plaatjes bij gemaakt en die kunnen kinderen er dan bij zoeken. Vaak hebben we dan even leuke gesprekjes, als ze tenminste niet te verlegen zijn. Al met al is het een project van minstens twee jaar geworden, maar ik ben er honderd procent tevreden over en vond het ook een heel mooi en leerzaam proces. Het was toch de ‘geboorte’ van mijn eerste boek!”

“Bij het Atrium kan ik me helemaal overgeven aan de kunst”

Vrij gevoel
Inmiddels is Anneke al weer druk bezig met andere dingen. Zo gaat ze iedere week beeldhouwen en tekenen en schilderen bij Kunstencentrum Atrium in Sneek. “Ik heb een stok achter de deur nodig”, zegt ze lachend. “Door alle drukte thuis en op mijn werk kom ik er anders niet aan toe. Maar bij het Atrium kan ik me helemaal overgeven aan de kunst. Bij beeldhouwen ben ik op dit moment bezig met het maken van een sinaasappelnetje van gips, en bij tekenen en schilderen focus ik me momenteel op het naaktmodeltekenen. Ik gebruik hierbij overigens steeds vaker houtskool, dat werkt toch wat makkelijker met mijn kleurenblindheid. Ik geniet erg van de lessen, waarbij we veel van elkaar leren. Ook het feit dat ik niet hoef te leven van mijn kunst, zorgt voor een vrij gevoel. Ik kan doen wat ik wil, ik zit nergens aan vast.”

Bron: GrootSneek

Tekst: Amanda de Vries
Beeld: Amanda de Vries en Anneke van der Werf-Panstra

Lees ook:
Hét verhaal achter de Kaboutermutsjes (topentwelonline.nl)